Er wordt gezegd dat je aan de inhoud van de handtas kan zien wat voor persoon je bent.
Ik heb kleine handtassen, middelgrote en hele grote handtassen. ‘Waar ga je met die hutkoffer naartoe’, werd mij ooit al lachend gevraagd toen ik met een buitenmaats handtas op stap was …
Gemiddeld zitten er 15 ‘dingen’ in een damestas.
Maar wat zit er nu eigenlijk in míjn handtas?
-smartphone in een bookcase (met daarin ID, rijbewijs, bankkaarten en creditcard)
-portemonnee met een beetje cash geld en een nagelknipper
-zonnebril
-pakje papieren zakdoekjes
-sleutelbos
-autosleutel
-blarenpleisters
-buisje dafalgan
-balpen
Ruim onder het gemiddelde dus!
Maar wat dat nu zegt over mij als persoon?
Vooral één ding: dat ik niet van overbodige prullen houd. Niet in mijn handtas, maar ook niet in mijn (ons) huis. Strak, simpel, degelijk. Dat zijn mijn codewoorden wat dat betreft.
Laatst was ik met een kennis onderweg met de wagen. Ik vind het dan niet gemakkelijk om een constante snelheid te rijden. In dit geval 70 km/u. Dat zei ik haar ook.
Waarom rijd je niet op cruise control, was haar – terechte – vraag. Dat doe ik dus niet want dan geef ik de controle uit handen. Automatische lichten, automatische ruitenwissers,… staat allemaal uit als ik aan het stuur zit.
Net zoals toen we drie jaar geleden een nieuwe wagen kochten. Mijn man zag een automaat wel zitten. Ik niet. Om dezelfde reden als hierboven. Dat ding ‘schakelt’ namelijk niet wanneer ik het wil. Dat heb ik ondervonden toen we ooit eens een automaat als huurwagen kregen. Niks voor mij!
En zo is het eigenlijk met veel dingen. De controle houden, noemt men dat. Veel zaken plan ik tot in detail. En ik ben ook georganiseerd. Dat geeft mij rust.
Maar ben ik ook een controlefreak? Ik vind mezelf niet terug in ‘De 11 kenmerken van een controlefreak op rij‘. Ik ben bijvoorbeeld totaal niet perfectionistisch, niet bang om fouten te maken, stel geen al te hoge eisen aan mezelf, heb – voor zover ik dat zelf kan beoordelen – weinig of geen stress. Ik vertrouw vaak op mijn intuïtie, ben af en toe ook best gezellig. 😉
Wat wel klopt is dat ik niet van verrassingen houd, dat ik bij tijden een kort lontje heb en, ik geef het toe, ik ben een beetje een betweter. Niet de mooiste eigenschap, maar eerlijk is eerlijk en zelfkennis is het begin van alle wijsheid.
‘Angst is voeding voor een controlefreak’ lees ik, en dat herken ik wel. Ik heb altijd een laag zelfbeeld gehad en de angst om niet goed genoeg te worden bevonden, op mijn werk, in vriendschappen, heeft de eerste vijftig jaar van mijn leven altijd om de hoek geloerd. En misschien speelt dat onbewust nog wel, al voel ik dat zelf zo niet meer aan.
In een ander artikel lees ik ‘Meer controle betekent minder onzekerheid. Want van onzekerheid, verrassingen of spontane acties houdt de controle freak niet. Dat wordt het een chaos! Maar uiteindelijk wil hij of zij niet meer controle, maar meer zelfvertrouwen. Als je vertrouwen hebt in jezelf, hoef je niet alles te controleren. Dan kun je loslaten en er vanuit gaan dat alles goed loopt. Omdat je vertrouwen hebt in je eigen vaardigheden. Meer zelfvertrouwen is de sleutel naar het loslaten van de controle‘.
Misschien toch eens een cursus volgen om mijn zelfvertrouwen nog wat meer op te krikken.
Het kriebelde weer. Zaterdag hotelletje geboekt, zondag wij weg. Naar het Zwarte Woud. Ik had gehoopt op sneeuw zodat ik nog eens zou kunnen (proberen) langlaufen, maar sneeuw is hier heel ver te zoeken. Dat wist ik op voorhand hoor, met dank aan weerberichten en webcams, maar aangezien deze week de enige was die voor ons allebei paste in verband met bezigheden allerhande – gepensioneerden hebben altijd tijd te kort – was het te nemen of te laten. En ik pak wat ik kan krijgen …
Gelukkig is het wel goed wandelweer – droog en een graad of acht – en is er aan mooie wandelpaden geen gebrek. Gisteren gaf mijn fitbit 21000 stappen aan. Niet slecht voor een ongeoefend wandelaar want het gaat hier heel erg ⬆️ en ⬇️. Gelukkig ben ik vanmorgen vlot mijn bed uit geraakt.
Ter ontspanning heeft ons hotelletje een zwembad en wellness én gratis taart iedere namiddag. Wat wil een mens nog meer?! 😉 We vermaken ons hier wel.
Gisteren las ik een stukje van Guillaume Van der Stighelen in de weekendbijlage van Gazet van Antwerpen waar ik het volmondig mee eens ben.
Lees even mee …
Guillaume vindt dat de winter het einde van een verhaal is, niet het begin en zegt daarover het volgende: “De winter, dat is het laatste seizoen, en dus zou de laatste wintermaand de laatste maand van een jaar moeten zijn. Dan vieren we oudjaar op de laatste dag van maart. De volgende dag worden we wakker in april. Als de vogels weer fluiten en de botten openbarsten. Als het leven uit zijn slaap komt en iedereen zin heeft in een nieuw begin.Dát zou pas Nieuwjaar zijn. Dán hadden we iets te vieren. Nu stap je buiten op 1 januari, en het begint met nog drie maanden ijzel en kale bomen.”
Zo zou het er kunnen uitzien…
Zoals de foto hierboven, zo zou het dus kunnen zijn. Van mij mag het! Er zijn tenslotte culturen genoeg die hun eigen Nieuwjaar hebben. Moslims, Chinezen, Joden, Hindoes, allemaal beginnen ze het jaar op een andere datum.
Ik zie het bij ons nog niet zo snel gebeuren. We komen niet eens overeen wat winter- en zomertijd betreft. 😕
Maandag was een stralende dag. Nog geen lente weliswaar, maar de zon scheen aan een wolkenloze hemel. Dan trekken wij er graag eens op uit. Het werd een wandeling in Bergen op Zoom, ‘Lopen op Water’ in Fort De Roovere aan de Zuiderwaterlinie. Een zeer mooi gebied om te wandelen en te mountainbiken. Wie meer info wenst over dit fort, kan deze nakijken op Wikipedia. Ik lever liever de beelden aan.
